De Proloog

In september was het dan zover: we zouden allebei voor werk naar Caribisch Nederland gaan. Nicolette had een voorbereidende opdracht voor het Openbaar Lichaam Bonaire (haar toekomstige werkgever) en zou drie weken op Bonaire zijn. Haar trip was gepland rondom mijn bezoek voor Rijkswaterstaat aan Statia (Sint Eustatius) en Saba. Aansluitend zou ik naar Bonaire vliegen om samen een week voorbereidingen voor onze emigratie in januari te treffen.

Inmiddels zijn we weer enige tijd terug in Nederland. Of zijn we nu tijdelijk in Nederland en gaan we in januari weer naar huis? Want dit is wel hoe het nu voor ons voelt.

Ik vloog dus een paar dagen later dan Nicolette naar Statia (via Sint Maarten met collega's van Rijkswaterstaat voor een werkbezoek aan de Bovenwindse eilanden van Caribisch Nederland. Vanaf het moment dat ik landde op Sint Maarten had ik al een gevoel van thuiskomen. Op die zondag slechts een paar uurtjes overstaptijd voordat we doorvlogen naar Statia, maar tijd genoeg om even naar de Sunset Beach Bar te gaan voor een eerste "Carib". Net als 23 jaar geleden...

Maar ook op Statia voelde het, ondanks dat dit mijn eerste bezoek was aan "The Golden Rock" zoals de bewoners Statia noemen, bekend en vertrouwd. We hebben veel projecten bezocht en veel nuttige overleggen gehad voor huidige en toekomstige projecten. We zijn zelfs in de lokale krant gekomen. Helaas hadden ze mijn naam verstaan als Rob Stenders! Is inmiddels gecorrigeerd, maar ik moet het nog steeds aanhoren van mijn collega's.

Na nog een eendaags bezoek aan Saba en een echte tropische regenbui precies op het moment dat we de koffers in de auto moesten inpakken vlogen we op mijn verjaardag naar Sint Maarten. Mijn collega's zouden die middag doorvliegen naar Nederland en ik zou de volgende dag vliegen naar Bonaire. 

Tijd dus om even een trip naar memory lane te maken op Sint Maarten. Even naar Monte Vista omhoog rijden voor een blik op de cargo en cruise haven, het roze kasteel op Mary's Fancy bekijken waar ik gewoond had, naar The Boathouse waar ik Nicolette voor het eerst zag, door Frontstreet lopen (en langs the Courthouse). Niet alles was er nog na 23 jaar, maar het voelde ontzettend vertrouwd en als thuis. Uiteindelijk na met een Carib in de hand zwaaien naar het vertrekkende vliegtuig van mijn collega's (weer vanaf de Sunset Beach Bar) terug naar het resort voor een ontspannende duik in het zwembad en weer inpakken voor de vlucht naar Bonaire de volgende ochtend.

Want vanaf zondag waren Nicolette en ik weer samen op Bonaire. Nicolette had inmiddels al haar weg gevonden op het eiland. Ook zonder Google Maps wist ze al behendig te sturen tussen supermarkt, restaurants, bars, werkplekken en appartement. De gaten in de weg en de ezels op de weg werden vakkundig omzeild. En belangrijke contacten voor deze week en ook voor later werden gelegd en mensen ontmoet.

We zouden deze week samen vooral gebruiken om proberen de eerste essentiële dingen te regelen voor de eerste paar maanden: huis, bank, afspraak IND, auto. Ondertussen werd er ook gewoon gewerkt. Ook een beetje als experiment: hoe is het om vanaf afstand te werken, lukt het om met 32 graden te werken en hoe is het internet.

Onze grootste prioriteit was het vinden van een huis voor in ieder geval de eerste drie maanden. Als we eenmaal op het eiland zouden zijn, zouden we vast wel een woning voor daarna vinden. En daar zijn we in geslaagd... we hebben zelfs tot april 2025 al vastgelegd. We hebben drie verschillende soorten huizen gevonden in verschillende wijken. Kunnen we goed uitproberen wat we leuk vinden.

Ook de afspraak met de IND voor Nicolette is gemaakt. Ook al is Bonaire onderdeel van het Koninkrijk en een bijzondere gemeente, is het toch echt emigreren naar een ander land ! Ik ga eerst nog als toerist naar Bonaire voor een workation voor Rijkswaterstaat en kan de eerste 180 dagen als toerist op het eiland verblijven. 

De auto kopen we pas als we op het eiland zijn, we hebben al gezien dat er genoeg aanbod is. We zijn ons wel rot geschrokken van wat ze voor auto's van 15 jaar en ouder vragen.

Al met al een ontzettend nuttige trip geweest. We hadden allebei meteen het goede gevoel, we voelden ons geen moment toerist of bezoeker op het eiland. Ook al zullen de echte locals dat anders zien natuurlijk. Alle seinen staan nog groener op groen dan voor deze trip.

Nu tijd voor de laatste voorbereidingen: inpaklijsten maken. Wat nemen we mee, wat laten we thuis.