Het huis achterlaten

Goed de keus was gemaakt: wij gaan onze droom achterna en de jongens gaan niet mee. Maar hoe laten we ze achter? Gaan we het huis verhuren aan vreemden, gaan we het huis verkopen, blijven de kinderen thuis wonen?
Het meest economische is om ons huis te verhuren aan expats van ASML voor een exorbitante huurprijs en de kinderen aan hun lot over te laten. Ze waren tenslotte al volwassen en werkten al.
Maar zouden we dan wel echt kunnen genieten van ons avontuur op Bonaire? Wetende dat beide kinderen ergens in een klein appartementje zouden zitten, ineens op zichzelf aangewezen? Dat idee werd dus al snel verworpen. Wij willen onze droom achterna, maar wel de kinderen goed achterlaten.

Dus zouden ze bij voorkeur thuis moeten kunnen blijven wonen. Maar met z’n tweetjes zouden de kosten nog best hoog zijn om het helemaal zelf te moeten dragen. Dus “huren” we toch maar ruimte in ons eigen huis zodat we ook een plek hebben om thuis te komen als we een paar weken in Nederland zijn. Scheelt ons natuurlijk ook kosten om bijvoorbeeld niet een appartement in Scheveningen te moeten huren. Maar om het betaalbaar te houden, zouden er bij toch voorkeur extra mensen bij moeten. Is ook een stuk gezelliger en socialer, het is namelijk ook weer niet zo dat Marijn en Sander samen gezellig een avondje spelletjes doen of samen een film kijken. Het moet dus aantrekkelijk zijn om iemand erbij te hebben in huis, maar zeker geen onbekende en zeker geen student.

Daarom toch een paar veranderingen in huis doorvoeren om dat makkelijker en aantrekkelijker te maken. De plannen die we eigenlijk al vanaf dag 1 hebben toen we het huis in Eindhoven kochten, zouden na bijna 10 jaar dan toch uitgevoerd worden. De zolder is geïsoleerd zodat de CV geen overuren meer hoefde te maken om het in de winter toch een beetje warm te laten zijn op de kamer van Marijn, het bad in de badkamer van Sander is vervangen door een douche zodat die tenminste ook gebruikt gaat worden en de zelden gebruikte sauna bij onze slaapkamer is vervangen door een douche en is nu een volwaardige badkamer geworden.
Na ook wat achterstallig onderhoud her en der in het huis zijn inmiddels zijn alle werklui weer verdwenen en kunnen we genieten van de verbeteringen: hadden we 10 jaar eerder moeten doen!
We kunnen dus met een gerust hart de kinderen achterlaten, ze blijven in hun eigen vertrouwde omgeving en hoeven niet ineens het huis uit. Hoe wij het huis na een jaar of vijf zouden aantreffen, denken we maar even niet aan. En zeker niet hoe de tuin er uit zal zien!

Die stap in de voorbereiding is dus genomen en succesvol afgerond. Op naar de volgende stap…