Laatste Loodjes

… en toen was het 2024! Het jaar dat het eindelijk gaat gebeuren. Na een lange tijd van dromen, plannen maken, voorbereidingen treffen, zaken uitzoeken, zaken regelen, verrast worden door regeltjes, is het over een paar dagen zover: we vertrekken naar Bonaire!!

De laatste maanden stond eigenlijk alles wat we deden wel op een of andere manier in het teken van ons vertrek. We hebben verschillende aanpassingen aan de woning gedaan zodat we ons iets minder schuldig hoeven te voelen als we Marijn en Sander alleen achterlaten. En tegelijk hebben we ook kritisch gekeken naar alles wat we vroeger wel handig vonden om te bewaren. Er zijn dus heel wat spullen op de stort beland. Ondertussen waren we ook druk met het uitzoeken van alle regeldingen die bij zo’n verhuizing komen kijken.
Want ook al verhuizen we eigenlijk gewoon binnen Nederland, niet elke instantie ziet dat zo. Bonaire is echt een bijzondere gemeente. We moeten ons dus ook echt uitschrijven uit de basisadministratie en daarmee gaan ook diverse instanties ineens moeilijk doen. Verzekeraars willen je dan niet meer verzekeren, banken willen je niet als klant hebben. Dus dat betekende wel het een en ander aan uitzoekwerk. Gelukkig hebben we dat nu bijna allemaal achter de rug.

In september hebben we een goede slag geslagen in de praktische voorbereiding. Nicolette had een opdracht van het Openbaar Lichaam gekregen om een onderzoek te doen naar het huidige functioneren en toekomstplannen van Publieke Gezondheid op Bonaire. Ze was daarvoor in september al drie weken op het eiland. En niet geheel toevallig was ik de eerste week van september voor Rijkswaterstaat op Sint Eustatius en Saba. In plaats van terug te reizen met mijn collega’s, vloog ik naar Bonaire om een weekje met Nicolette praktische zaken te regelen.
Belangrijkste doel was om woonruimte te regelen voor de eerste periode. Dat zou de laatste maanden in Nederland ons de rust geven om ons te focussen op andere zaken. En een appartement zoeken puur op basis van plaatjes leek ons niet handig. We hebben dus veel huizen bekeken, rondgereden over het eiland (ben je zo mee klaar), veel gebeld met verhuurders om periodes met elkaar af te stemmen. En uiteindelijk was het resultaat dat op de dag dat ik naar Nederland terug zou gaan (Nicolette bleef nog een paar dagen langer voor haar opdracht), we woonruimte hadden vastgelegd tot ergens april 2025.
We verblijven de eerste twee maanden in een mooi appartement in de buurt van het vliegveld (Watervilla’s), daarna voor vier maanden naar een appartement in Nawati en uiteindelijk een woning in Belnem. Drie totaal verschillende woningen met alle drie hun eigen pluspunten. Daarna is zover weg, dat zien we dan wel weer. We zitten al in de juiste mindset zoals je ziet.
In die weken op de Bonaire en (voor mij) de andere BES-eilanden werd ons gevoel ook weer bevestigd, dat we ons hier thuis voelen. Ik had vooral op Sint Maarten het gevoel dat ik weer thuis kwam, ook na 23 jaar. Natuurlijk was er veel veranderd, maar de belangrijkste landmarks kon ik blindelings terugvinden. Ik voelde me op mijn gemak, zelfs mijn collega’s viel het op dat ik me bijna als een local gedroeg. Ik werd hun personal tour guide en ze hadden nog nooit zo’n luxe stopover gehad. In plaats van 6 uur op de luchthaven rondhangen voor de transfervlucht naar Parijs, kregen ze een private tour en konden even relaxen in het zwembad van Simpson Bay Resort (waar ik een kamer had omdat ik pas de volgende dag naar Bonaire zou vliegen).
Maar ook bij het naderen van Bonaire overviel mij de gedachte van “hier ga ik over vier maanden echt wonen” en dat was een heerlijk gevoel. Nicolette had dat gevoel intussen ook gekregen op Bonaire. Zij was toen al bijna anderhalve week op het eiland en wist overal de weg te vinden en wist waar je boodschappen moest doen en waar je lekker koffie kan drinken, lekker kunt eten, cocktails drinken of een ijsje eten.

We hebben ook heel bewust geprobeerd die periode een werkritme te houden. Ook dat was een test voor ons. Hoe is het om te werken met het tijdsverschil in een, toch wel, vakantieomgeving. Ik heb diverse overleggen gehad op het vliegveld maar ook met Nederland via Teams. Nicolette had natuurlijk ook veel fysieke ontmoetingen met toekomstige collega’s. Mochten we nog twijfels hebben gehad, waren die na deze trip wel echt weg. Natuurlijk zal het niet alleen maar rozengeur en maneschijn zijn, natuurlijk gaan we ook heel veel dingen en vooral mensen missen van Nederland. Maar het voelde deze weken zo goed, dat we liever eerder dan later zouden vertrekken.

Een puntje wat wel nog steeds open stond was of en hoe ik voor Rijkswaterstaat zou kunnen blijven werken vanaf Bonaire. Zowel mijn projectteam als mijn afdeling waren het eigenlijk wel eens dat we de eerste drie maanden zouden gebruiken om te kijken wat de mogelijkheden waren. We zagen namelijk alle drie wel de positieve, maar ook de negatieve kanten hiervan. Dat voorstel werd dus voorgelegd aan de juristen om daar een overeenkomst voor te maken. Maar die zagen helaas wat meer beren op de weg. Dus in plaats van dat we na drie maanden zouden evalueren, was het oordeel dat ik per 1 april 2024 ontslag zou moeten nemen als ik toestemming wilde krijgen om drie maanden vanaf Bonaire te mogen werken. Dat was wel even slikken toen ik het hoorde, maar ik was ook heel blij dat ik wel drie maanden mijn functie kon behouden. Dat was al een uitzondering op de regel, dat werknemers niet vanuit het buitenland mogen werken tenzij uitgezonden door de werkgever. Ik mag dus niet mopperen. En een beroemde voetballer zij al eens iets over elk nadeel heeft zijn voordeel: dit biedt natuurlijk ook weer kansen op iets nieuws. Ondertussen heb ik al diverse connecties benaderd om vanaf januari eens te komen praten als ik toch op het eiland ben. Anders kan ik altijd nog een B&B openen.
Zo kwam het dus dat Nicolette in december voor het laatst bij RIVM werkte en ik voor het laatst een RWS kantoor verliet. Vanaf de kerst zijn we nu echt bezig met de laatste loodjes. Spullen worden apart gelegd in vier categorieën: met het vliegtuig mee, met de boot mee, opslaan voor later en weggooien. En natuurlijk afscheid nemen: afscheid van familie, afscheid van vrienden, nog een keer afscheid nemen maar nu echt. Misschien toch nog een keertje langs gaan …

Dit zal het laatste berichtje vanuit Nederland zijn. Zaterdag worden we door onze jongens naar Schiphol gebracht en volgende updates komen dan vanaf een zonnige porch op Bonaire.

Heel veel liefs
Rob en Nicolette